واحد حافظه در هر کامپیوتر دیجیتال یکی از بخش های اصلیمی باشد. حافظه­ای که دستیابی به آن بر اساس محتوا انجام می­شودحافظه­ی تداعیگر خوانده می­شود. در این مقاله سعی بر این است که روش­های مختلف جستجوی داده در حافظه ­های تداعیگر از لحاظ کارآیی، مصرف توان خطوط جستجو و تطبیق، سربار مساحت و قابل پیاده سازی بودن روی آرایه­های قابل برنامه ریزی با هم مقایسه شوندو مزایا و معایب آنها بررسی شود. علاوه بر روش­های موجود می­توان روش­هایی را جهت بهبود کارآیی و کاهش توان مصرفی ارائه نمود به گونه­ای که توان مصرفی خطوط تطبیق و جستجو کاهش یابندو دارای سربار مساحت کمتری نسبت به ساختارهای قبلی باشند و هم­چنین قابل پیاده سازی روی آرایه ­های قابل برنامه ریزی باشند.