بازده سیستم بر تراشه به شدت تحت تاثیر بازده هستههای حافظه در تراشه است بنابراین، روش خود تعمیر داخلی به طور گسترده استفاده میشود و راه حل کارآمدی برای تعمیر کردن و بهبود بازده حافظههای جاسازی شده در سیستم بر تراشه است. در این مقاله، معماریهای مختلف خود تعمیر داخلی بررسی شده و از لحاظ زمان تست و تعمیر، هزینه مساحت و غیره با یکدیگر مقایسه شدهاند. علاوه بر معماریهای موجود میتوان ساختاری جهت بهبود هزینه مساحت ارائه نمود به گونهای که پارامترهای نرخ تعمیر و زمان نسبت به روشهای دیگر چندان تحت تاثیر قرار نگیرند و از بین نروند. همچنین میتوان تلاش نمود تا قابلیت سخت افزار در تعمیر خرابیهای پیچیده تر نسبت به روشهای قبلی افزایش یابد.